Back to reality

Lieve lezer,

Ik verlaat vandaag even Rutger en mijn Duitse wolk om het te hebben over de realiteit, als je dan toch even je kot verlaat om te gaan fietsen.

Verbale verkeersagressie was mijn deel nadat ik een fietser een welwillende opmerking gaf over het papiertje dat hij voor mijn neus de grond op keilde. Ergens tussen thuis en het Rivierenhof. Gelukkig was ik op mijn koersfiets sneller dan mijn ‘gesprekspartner’ op zijn mountainbike, al geloof ik niet dat hij mij echt van mijn fiets had kunnen ‘stampen’, zoals hij me beloofde. Verder geen oordeel over de man, stel je voor dat hij meeleest…

Lieve vrienden, ik ben helemaal niet in Duitsland, en Rutger heet eigenlijk Rudger en heeft helemaal geen verleden bij een telecombedrijf. Rudger is een fantast zoals jij en ik. Samen met een commune werkt hij in Keulen in het geheim aan een ruimteschip om naar Venus te vliegen. Waarom Venus, vraag je je waarschijnlijk af, en ik ook.

Een hele rit lang voel ik hem erover aan de tand, maar hij houdt zijn lippen stijf op elkaar. Nu ja, Venus is genoemd naar de Romeinse godin van de liefde, en dat op zich vind ik wel passend bij de Limes-route, maar ik had toch meer verwacht, en jij als lezer waarschijnlijk ook.

De Limes-route rijdt hij omdat er aan de Zwarte Zee een heiligdom voor Venus staat waar volgens de overlevering een heilige zilveren beker staat. Onwillekeurig moet ik denken aan de legende over de Heilige Graal die ook een van mijn drijfveren voor deze FICTIEVE fietsreis was. Ik besluit de informatie voor mezelf te houden, want voor je het weet belanden Rudger en ik in een situatie zoals die van Harrison Ford in een van die films.

Je hoort het. Ik ben te zeer aangedaan door de gebeurtenissen in mijn dagdagelijkse werkelijkheid om ook maar een fictieve meter te fietsen in Duitsland. Maar geen zorgen, morgen sta ik weer monter en fris op te Miltenberg.

Tot dan!